ZAJRZYJ DO PISMA ŚWIĘTEGO
Ewangelia wg św. Łukasza (Łk 1, 26-38)
W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, anioł rzekł:
„Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona
jesteś między niewiastami”.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej:
„Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.
Na to Maryja rzekła do anioła:
„Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”
Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.
Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.
ROZWAŻANIE
Pokora Maryi objawia się w Jej uniżeniu i posłuszeństwie wobec Boga. Zgadza się z wolą Najwyższego, oddaje się do całkowitej dyspozycji Boga. Zapomina o sobie, swoich planach na życie, nie żąda chwały ani zysków. Mówi o sobie jako o „Służebnicy Pańskiej”, czyli o służącej Panu, służącej Bogu.
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort pisze:
Bóg wysłuchał próśb, które zanosiła do Niego o życie ukryte, ubogie i pełne upokorzeń, i w dobroci swojej zasłonił przed wzrokiem ludzkim Jej poczęcie i narodzenie, tajemnice Jej życia, Jej zmartwychwstanie i wniebowzięcie. Właśni rodzice nie znali Jej dobrze, a aniołowie pytali często jedni drugich: Kim jest Ta? (Pnp 3,6), ponieważ Najwyższy ukrył Ją przed nimi; a jeśli czasem odsłaniał im rąbek tajemnic, to tym większe wspaniałości przed nimi ukrywał.
Bóg Ojciec zgodził się na to, by za życia nie zdziałała żadnego mającego rozgłos cudu, choć dał Jej władzę ku temu. Bóg Syn zgodził się na to, by nie wypowiadała się prawie wcale, choć Ją wzbogacił mądrością swoją. Bóg Duch Święty – mimo że Maryja była Jego wierną Oblubienicą – sprawił, iż apostołowie i ewangeliści mówią o Niej bardzo mało, tyle tylko, ile było konieczne, by świat poznał Jezusa Chrystusa.
Traktat o doskonałym nabożeństwie… [3-4].
Maryja żyła w ukryciu, ubogo, znosiła wiele upokorzeń. Nie dokonała żadnych cudów, nie ujawniała swojej mądrości. W sercu dziękowała Bogu za otrzymane łaski. Była pokorna. Miłość Maryi wyraża się w Jej posłuszeństwie. Zaufała Bogu, była Mu wierna, uznała Go za swojego Pana. Jest dla nas przykładem, byśmy i my codziennie mówili Bogu: „Tak”. Dzięki temu wyrzekamy się szatana i wszystkich jego spraw, a za swojego Pana uznajemy Jezusa.
W momencie, gdy Maryja powiedziała Bogu: „Tak”, zaczął w Niej żyć Syn Boży – jako mała, ludzka istota. Kiedy Ty powiesz Bogu: „Tak”, otwierasz się na Jego działanie w Twoim sercu. Powiedz Mu, gdy przyjmujesz Go w Komunii Świętej: „Oto Ja, Twój sługa/Twoja służebnica, oddaję Ci swoje życie, Ty nim rozporządzaj”.
POMÓDL SIĘ
Maryjo, Służebnico Pańska, najpokorniejsza wśród stworzeń, naucz mnie swojej głębokiej pokory. Naucz mnie uniżać się przed Bogiem. Pragnę naśladować Ciebie i żyć w posłuszeństwie Bogu. Naucz mnie mówić Bogu „tak” na wszystko. Pokorna służebnico Pana, bądź zawsze przymnie, abym stawał się pokornym sługą. Wyrzekam się siebie, oddaję się Tobie, Maryjo! Amen.
ZADANIE
Rozważ Tajemnice Zwiastowania (Łk 1, 26-38) tajemnicę pierwszą radosną Różańca świętego.
Przywołaj tę scenę z Biblii w swojej wyobraźni. Spróbuj stanąć w tym małym pokoiku, w którym dokonało się Zwiastowanie i być świadkiem tego wszystkiego, co się tam wydarzyło. Popatrz na Maryję, która mówi:
„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie, według słowa twego!” (Łk 1, 38).
